تاثیر پروتز با کاسه متناسب بر ویژگی‌های راه‌رفتن، سطح عملکرد و رضایت افراد قطع عضو زیر زانو

اهداف: قطع عضو در اندام تحتانی منجر به تغییرات فیزیکی، روانی و فیزیولوژیک در فرد مبتلا به قطع عضو می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین وضعیت تناسب کاسه پروتزی و ویژگی‌های راه‌رفتن، سطح عملکرد و میزان رضایت افراد قطع عضو زیر زانو انجام گرفت. مواد و روش‌ها: این مطالعه از ابتدای مهر تا نیمه دی 1392 در جمعیت هلال احمر و دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی انجام شد. نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس (غیراحتمالی ساده) انجام شد. برای ارزیابی نتایج مربوط به راحتی کاسه از پرسش‌نامه مقیاس سه بُعدی قطع عضو و تجربه پروتز و مقیاس راحتی سوکت استفاده شد. بررسی نرمال‌بودن داده‌ها با آزمون شاپیرو- ویلک انجام شد. تجزیه و تحلیل نهایی داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 19 و آزمون غیرپارامتری ویلکاکسون به‌منظور مقایسه دو نمونه وابسته در آزمون‌های مکرر انجام شد. یافته‌ها: رضایتمندی افراد با استفاده از کاسه پروتزی متناسب 1.97±28.5 و نامتناسب 3.55±22.66 بود (0.026=p). محدودیت عملکردی با استفاده از کاسه پروتزی متناسب 2.07±2.50 و نامتناسب 1.86±8.33 بود (0.024=p). تطابق روانی- اجتماعی فرد با استفاده از کاسه پروتزی متناسب 5.16±15.5 و نامتناسب 4.08±14.33 بود که تفاوت معنی‌داری نداشت (0.5=p). تفاوت بین راحتی فرد قطع عضو هنگام استفاده از پروتز با کاسه متناسب (0.75±8.16) و نامتناسب (0.82±5.33) معنی‌دار بود (0.026=p). نتیجه‌گیری: بین احساس راحتی بیمار در هنگام گام برداشتن و راحتی و تناسب کاسه پروتزی ارتباط مستقیم وجود دارد ولی بین شاخص‌های فضایی- زمانی و  سرعت راه‌رفتن، به غیر از شاخص تقارن حداکثر تاشدن زانو در فاز ایستایی، تفاوتی بین کاسه متناسب و نامتناسب وجود ندارد.